*Zooey's P.O.V*
- Tylko ciebie kocham Anabelle! - zarzekał się.
- Chyba gdybyś mnie kochał, nie pomyliłbyś mojego imienia. Jestem Miranda kotku. - odpowiedziałam mu.
- Anabelle, Miranda, co za różnica. Liczy się to że cię kocham!
- Ehh, tylko się pogrążasz.. Żegnaj Stevie. - odpowiedziałam i obróciłam się na pięcie z zamiarem odejścia, ale on chwycił mnie za rękę i mocno do siebie przyciągnął.
- Jeśli ja nie mogę cię mieć, to żaden nie będzie. - powiedział. Poczułam silny ból brzucha, więc spojrzałam w dół. Zauważyłam tylko, że na mojej białej sukni pojawia się plama krwi, a po chwili nie było już niczego.
***
*beep* *beep* *beep* Słyszałam jakieś pikanie. Przypominało mi szpitalne maszyny lub coś w tym rodzaju. Ale zaczęło się to przeradzać bardziej w.. Dźwięk budzika?
*beep* *beep* *beep*
Otworzyłam oczy i wzrokiem zaczęłam szukać źródła dźwięku... Bingo! Tak jak mi się wydawało był to budzik. Raany, ale dziwny sen..
Ospale podniosłam tyłek z łóżka i poszłam do łazienki. Przemyłam twarz lodowatą wodą, co natychmiastowo mnie rozbudziło. No, chociaż trochę.. Umyłam zęby, przebrałam się w przygotowane wczoraj ciuchy i rozczesałam włosy, po czym spięłam je w wysokiego kucyka.
Wróciłam do pokoju, by znaleźć mojego iPoda, którego po dłuższej chwili znalazłam na komodzie. Na palcach zeszłam na dół i w końcu wyszłam z domu. Tak jak każdego ranka udałam się do parku, który znajdował się dokładnie naprzeciwko domu. Włożyłam słuchawki w uszy i wybrałam pierwszą lepszą piosenkę. Wypadło na Little Mix - How Ya Doin'?. No i zaczęłam biegać. Koło godziny później wróciłam do domu. Delikatnie i cichutko otworzyłam drzwi wejściowe, zdjęłam buty i na palcach zmierzałam w stronę schodów na górę.
- Aa, o jezu!.. - powiedziałam na widok cioci w kuchni.
- Aż tak źle wyglądam? Wiem, jeszcze nie zdążyłam się uczesać czy przebrać, ale serio, aż taki koszmar? - zapytała mnie, po czym zaczęła się przeglądać w łyżce.
- Nie, nie o to chodzi. - zaśmiałam się. - Po prostu o 6 rano, to zawsze jeszcze śpisz, a tu nagle znajduje cię w kuchni, robiącą jajecznicę.. - wytłumaczyłam.
- Jakoś tak się przebudziłam i postanowiłam zrobić jajecznicę. Taką miałam ochotę..
- No okej, okej. To ja lecę wziąć szybki prysznic i możemy jeść. - powiedziałam i pobiegłam na górę. Prysznic był na prawdę szybki, wszystko zajęło mi zaledwie 10 minut i byłam gotowa. Wow, prawie jak nigdy.. Znaczy no, nie jestem dziewczyną, która przywiązuje bardzo dużą wagę do wyglądu, rzadko robię mocny makijaż, włosy zwykle nosze rozpuszczone lub misternie spięte w koka/kucyka i ubieram się w co mi się podoba. Nie obchodzi mnie co jest na czasie a co 'z zeszłego sezonu' itp. Ale zazwyczaj prysznic + ubranie się zajmuje mi więcej czasu niż 10 minut..
- No, jesteś akurat w porę, własnie zaniosłam wszystko na stół. - powiedziała ciocia lub jak woli, żeby ją nazywać Lily...
- Cudownie pachnie. Ale jestem głodna! - powiedziałam i zabrałam się do jedzenia.
- No to smacznego. - powiedziała i też zaczęła jeść.
Śniadanko mijało nam jakoś wyjątkowo cicho..
*
- Ugh, dobra, idę umyć zęby i idę do s z k o ł y... - ostatnio słowo wypowiedziałam wręcz z odrazą. Strasznie nie lubiłam szkoły tutaj, nie dość, że nudne, ciągnące się lekcje, to jeszcze nie mam w niej żadnych przyjaciół. W Anglii było inaczej, lepiej.. Wiem, ze byłam młodsza, więc wszystkie przedmioty były łatwiejsze, ale nie tylko o to mi chodzi. Głównie o przyjaciół. Nie żebym kiedyś była tą super-popularną dziewczyną, ale miałam moją Annie i kilku innych znajomych i wszystko było znośne. Nie rozumiem, dlaczego tu nikt mnie nie lubi, co jest ze mną nie tak?
- Jeśli chcesz, to możesz zacząć weekend już dziś. - powiedziała Lily.
- Na prawdę? - zapytałam ze zdziwieniem. Raczej dorośli rzadko proponują zostanie w domu tak o, bez powodu.
- No tak. Jeśli pójście do szkoły ma sprawić, że będziesz tak nieszczęśliwa, jak sposób w jaki powiedziałaś słowo "szkoła", to po co masz się tam męczyć?
- Jesteś najlepsza! - krzyknęłam i mocno ją przytuliłam.
- No wiem wiem. Mam fajny pomysł.. - mówiła.
- Słucham. - odpowiedziałam. Uwielbiam jej fajne pomysły bo to zawsze coś naprawdę fajnego.
- Urządźmy sobie dzień shoppingu. - powiedziała podekscytowana. To jest to! Serio fajny pomysł! Jak już mówiłam, nie jestem typem dziewczyny, która musi mieć buty z najnowszej kolekcji, ale shopping z Lily oznacza nie koniecznie tylko kupowanie. To oznacza przymierzanie śmiesznych ciuchów, robienie zdjęć z głupimi minami i ogólnie wygłupianie się. Ona jest świetna! Zachowuje się jak nastolatka, chociaż już nią nie jest. Jest moją najlepszą i zarazem jedyną (tutaj) przyjaciółką.
- Ej dobra, ale jest przed 8 rano, może jeszcze chwilkę się wstrzymajmy.. - powiedziałam.
- No fakt. A no i do tego jestem jeszcze rozczochrana w pidżamie.. - tu zaczęłam się śmiać. Gdybym jej nie wstrzymała, poszłaby tak do miasta, przysięgam. - Dobra, wracam za chwilę.
- Nie nie! Czekaj! - zastopowałam ją, gdy wbiegała po schodach.
- No co? - zapytała.
- Muszę wysuszyć i jakoś ogarnąć moje włosy..
- No i co, zamierzasz mi teraz siedzieć w łazience i ogarniać swoje włosy, a ja mam czekać?
- Ugh, dobra, podłączę ją sobie na korytarzu.. - powiedziałam, wywracając oczami.
- No i super. - odpowiedziała i wolnym krokiem zmierzała w stronę łazienki, więc szybko ją wyminęłam, wbiegłam do łazienki i zamknęłam drzwi na klucz.
- HA, kto pierwszy ten lepszy. - krzyknęłam zza ściany.
- Nawet sobie nie żartuj! Otwieraj, ale wyważę te drzwi! - mówiła, mocno w nie waląc.
- Przecież nie dasz rady.. - postanowiłam przeciągać moją grę.
- Młoda, nie zdążyłam jeszcze wypić kawy, więc jak obudzi się we mnie wściekłość porannej osoby, to nawet samochód dam radę podnieść.- mówiła.
- No tak, nie chcę rozwścieczyć Pani nienawidzę-wszystkiego-i-wszystkich-przed-10-rano. Ale to nie moja wina, że tak wcześnie wstałaś w swój wolny dzień..
- Dobra, zaczynam odliczanie. 10...9...8...
- No okej okej, już otwieram! - powiedziałam i przekręciłam kluczyk.
- Pięknie dziękuję. - powiedziała, szczerząc się.
- Pięknie proszę. - odpowiedziałam, śmiejąc się, na co tylko wytknęła do mnie język. Wzięłam suszarkę i podłączyłam ją w korytarzu, koło lustra. Porządnie wysuszyłam i rozczesałam włosy. Postanowiłam zostawić rozpuszczone. Lily jeszcze brała prysznic, więc zeszłam na dół i zrobiłam nam kawę. Zaczęłam buszować po szafkach w poszukiwaniach jakiś słodyczy. W końcu udało mi się znaleźć paczkę ciasteczek z kremem. Pogoda była piękna, więc wyszłam z kawą i ciachami na taras. Włączyłam radio i rozsiadłam się w leżaku. Jejku, jak cudownie! W Anglii taka pogoda raczej nie zdarza się zbyt często, tym bardziej w styczniu, to właśnie dlatego kocham Australię.. Podgłosiłam radio i przymknęłam oczy, rozkoszując się cudowną pogodą. Akurat zaczęło lecieć "I Miss You" by 5 Seconds of Summer, więc praktycznie lepiej już być nie mogło! Cicho zaczęłam śpiewać równo z Calumem.
- Czy ja słyszę "I Miss You"?! - usłyszałam krzyczącą z góry Lily, która zaraz pojawiła się koło mnie. Jej ulubiona piosenka... Od razu przyłączyła się do śpiewania. Piosenka się skończyła, a my zaczęłyśmy się śmiać same z siebie.Zawsze tak jest i szczerze mówiąc, kocham to!
- A właśnie, ma... - zaczęłam mówić, ale mi przerwała.
- Ciii, podgłoś i się zamknij! - powiedziała. Zrobiłam zdziwiona minę, ale podgłosiłam i zaczęłam się przysłuchiwać. W radiu pojawiło się ogłoszenie o "Dniu z 5sos". - Słyszałaś to?! - podekscytowała się.
- No słyszałam. - odpowiedziałam spokojnie.
- To dzwoń, może uda ci się wygrać! - mówiła dalej.
- Nie, nie uda. Jestem pewna, że mi się nie uda. Jeszcze nigdy nic nie wygrałam w żadnym konkursie, itp.
- Oj no dawaj, może akurat tym razem będziesz tą szczęściara, która wygra!
- Ym, nie, dzięki. Raczej nie jestem typem szczęściary, z resztą sama to dobrze wiesz...
- Ale pomyśl tylko o tym, co by było jakbyś wygrała! Cały dzień, tylko ty i Calum, Michael, Ashton i Luke. - powiedziała, stawiając nacisk na ostatnie słowo. Eh, wie, że Luke jest moją słabością...
- Sama sobie dzwoń. - odpowiedziałam tylko i zaczęłam przeglądać twittera.
- A zadzwonię! - powiedziała i wyrwała mi telefon z ręki.
- Ej, dawaj! - krzyknęłam i wstałam z leżaka, ale Lily już zdążyła czmychnąć do domu. Zamknęła mi drzwi od tarasu tuż przed nosem i stanęła wprost na przeciwko mnie, głupio się szczerząc. - No i co, i tak się nie dodzwonisz..
- Jak to było? 556-0981? - mówiła, totalnie ignorując moje słowa. - Dzyyyń, dzyyń.. - usłyszałam, bo włączyła na głośno-mówiący. - dzyyń..
- A nie mówiłam? Nie dodzwonisz się.. - powiedziałam, kręcąc głową.
- Halo? Tu 107FM. - powiedział głos z telefonu, na co obydwie wytrzeszczyłyśmy oczy.
- OMG.. - szepnęła Lily, otwierając mi drzwi. - Masz, gadaj! - podała mi komórkę.
- H..halo? - powiedziałam, spanikowana.
- Hej! Jak masz na imię? - zapytał się prowadzący programu.
- Zooey. - odpowiedziałam, czekając na dalszy ciąg wydarzeń.
- W takim razie, Zooey, to ty jesteś tą szczęściarą która wygrała 'Dzień z 5sos'. Jak się z tym czujesz? - powiedział. O MÓJ BOŻE, ŻE CO?
- Ja.. ja.. nawet nie wiem co powiedzieć. Nie mogę uwierzyć.. po.. po prostu.. wow. wow. - jąkałam się. Ale chyba nie ma co się dziwić, w życiu bym nie pomyślała, że JA coś wygram, tym bardziej coś takiego! Usłyszałam śmiech prowadzącego i chłopaków.
- Gratulacje! - krzyknęli 5sos, na co się uśmiechnęłam i chyba trochę zarumieniłam?
- To.. my po prostu do ciebie zadzwonimy, żeby się jakoś umówić, okej? - zapytał Michael.
- Jasne. To w takim razie czekam na telefon. - tu jakoś dziwnie/nerwowo się zaśmiałam. - I.. dziękuję. wow.. - mówiłam, na co znów się zaśmiali.
- Do zobaczenia! - pożegnali się i rozłączyli. Wszystkie emocje zmusiły mnie, bym usiadła. Powoli opadłam na podłogę, z otwartą buzią. To co się stało. To jest.. wow.. to nie do opisania. Nawet nie wiem co czuję. Chyba to do mnie jeszcze nie dotarło.
- Mówiłam dziewczyno! Mówiłam ci! Aaaaa, wygrałaś dzień z 5sos, aaa, gratulaaaacje! - krzyczała ciocia, biegnąc w moim kierunku, by w końcu się na mnie rzucić i przytulić. - Zooey, jesteś tu? - zapytała, smiejąc się.
- Wow, co się własnie stało?
- A widzisz, to właśnie ty jesteś tą szczęściarą. - odpowiedziała, uśmiechając się.
^^^^^^^^^^^^^
No i oto mamy rozdział 1. Co myślicie? Jakoś nie miałam na niego pomysłu..
A, i dodałam postacie, znajdziecie je w zakładce "bohaterowie" ;)
LICZE NA KOMENTARZE! :)
